Rozdział 5

Zatrzepotałam rzęsami jakby to miało mi w czymś pomóc. Jego słowa i pocałunek wgniotły mnie w ziemię.
- Lellie oddychaj.. - zaśmiał się cicho gładząc mój policzek.
- Dlaczego ja ?
- Dlaczego chcę kochać Ciebie ? Lell.. Wiesz jak to jest kiedy idziesz ulicą, patrzysz na kogoś i wiesz, że dla tej osoby byłabyś umrzeć ?
- No nie bardzo.
- Więc nawet nie będę Ci tego tłumaczył. - uśmiechnął się.
- Umm ja.. nie wiem co powiedzieć.
- Nic nie mów. Po prostu pozwól mi kochać. Chodź, odwiozę Cie. - otworzył mi drzwi do swojego samochodu, a ja zamyślona zajęłam miejsce na siedzeniu. Przez całą drogę milczeliśmy. Ja nie potrafiłam znaleźć słów, a on chyba nie chciał mnie osaczyć.
- Dziękuję za podwózkę i za miły wieczór.
- To ja dziękuję Lellie. Wszyscy oceniają mnie kiedy tylko dowiedzą się kim jestem, a Ty dałaś mi szansę pomimo strachu i obrzydzenia.
- Niall ja nie
- Nie mów, że się mnie nie boisz. Widzę jak na mnie reagujesz.
- Każdy zasługuje na drugą szansę.. Każdy zasługuje na to, żeby powiedzieć prawdę.
- Nie dali mi takiej szansy. Czasami podjeżdżam pod dom i przez okno patrzę na rodzinę. Są smutni. Nie śmieją się.
- Może za Tobą tęsknią ?
- Mają mnie za mordercę Lell.
- Ale .. próbowałeś im to wyjaśnić ?
- Lellie jak pojawię się w domu to oni zawiadomią policję. Nie będę ryzykował.
- Mogę.. mogę coś dla Ciebie zrobić ?
- Nie Lellie. To gra którą już przegrałem. Nie chcę jeszcze Ciebie w to wciągać. - uśmiechnął się zakłopotany.
- Lubię wpadać z kimś w kłopoty.
- Kiedyś.. Kiedyś chciałem napisać list, ale to bez sensu.
- Dlaczego ? Powinieneś spróbować.
- Daj spokój. I tak szuka mnie policja. - opuściłam głowę szukając jakiegoś rozwiązania, ale ta sytuacja nie miała logicznego wyjścia.
- Może ja z nimi porozmawiam ?
- Oszalałaś ? A jak pójdą na policję ?! Wtedy już nigdy się nie spotkamy ! - zacisnął dłonie na kierownicy, a ja zadrżałam.
- Powinnam już iść. Jeszcze raz dziękuję. - wysiadłam szybko z jego samochodu i weszłam na klatkę. Moja głowa bolała od natłoku myśli i odczuć. Weszłam cicho do mieszkania i zobaczyłam na kanapie zalanego w trupa Zayna śpiącego na kanapie i jego kumpli rozwalonych na podłodze. Uwielbiam to. Przeszłam między nimi i zamknęłam się na klucz w swoim pokoju. Nienawidzę kiedy oni są pijani, a ja z nimi sama w domu bo wtedy boję się, że coś im odwali. Położyłam się do łóżka w mojej ulubionej piżamie i oparłam głowę o poduszkę.
- Lellie ! - warknięcie Zayna rozległo się pod drzwiami. Najlepsza taktyka ? Udaję, że mnie nie ma. - Wiem kurwa, że tam jesteś !
- Czego ?!

Zayn i Lellie 

- Chcę mi się jeść ! Zrób mi coś !
- Spieprzaj ! Jak oni stąd wyjdą to wtedy !
- Nie odpierdalaj ! Oni by Cie nie tknęli. Nie jesteś dla nich wystarczająco dobra ! - podeszłam do okna i zobaczyłam samochód Nialla. Co on tutaj robi ?! Bez namysłu otworzyłam drzwi i wyszłam z pokoju. Trafiłam na rozwścieczonego Zayna, który bawił się kolczykiem w wardze.
- Zejdź mi z drogi Zayn.
- Zrób to pierdolone jedzenie ! - uderzył w ścianę nad moją głową w chwili kiedy drzwi do mieszkania otworzyły się z hukiem, a w drzwiach stanął rozwścieczony Niall.
- Odsuń się od niej. - warknął nisko mrużąc oczy. Jego nozdrza rozszerzyły się, a klatka piersiowa unosiła i opadała w szybkim tempie. Oczy Zayna spoczęły na jego delikatnej twarzy, a ja drżałam ze strachu.
- Kim Ty jesteś, żeby mówić mi co mam robić ?
- Kim ja jestem ? Jak bardzo się postarasz to będę Twoim koszmarem sennym.
- Próbujesz mi grozić ? - Zayn zachwiał się, ale udało mu się utrzymać równowagę.
- Nie. Ja tylko stwierdzam fakty.
- Niall przestań.. on jest pijany.
- Nie pozwolę mu podnosić na Ciebie ręki. Jesteś moja. Czy tego chcesz czy nie. I teraz idziesz ze mną. Nie zostaniesz  tutaj.
- Nigdzie nie idę. - wściekły Niall ruszył w moim kierunku i odpychając Zayna wziął mnie ręce. Krzyczałam i biłam go, ale kompletnie to ignorował. Brutalnie wrzucił mnie do swojego samochodu i odjechał z piskiem opon.