Rozdział 15 - James I'm sorry...

Nie krępował się. Jego ręce badały bezwstydnie każdy milimetr mojego ciała. Jęknęłam cicho kiedy objął dłońmi moje piersi.

- Mamusiu..- usłyszałam skrzyp drzwi od sypialni. Niall jęknął i opadł obok mnie na łóżko 

- Tak James ? 

- Miałem koszmar.. - wdrapał się na łóżko i popatrzył na mnie swoimi pięknymi oczami. 

- Jaki koszmar ? 

- Że Ty i tatuś zniknęliście. - blondyn usiadł obok mnie i wziął chłopca na kolana. 

- James i ja i mamusia tutaj jesteśmy. Nie bój się synku. - pocałował chłopca w czoło. 

- Mogę z Wami spać ? 

- Możesz Jamesy. - Nialler położył go na swoim torsie i przyciągnął mnie do swojego torsu. Oboje usnęli, a ja patrzyłam na spokojnego Jamesa. Chłopczyk jest taki szczęśliwy. Pogłaskałam go delikatnie i zasnęłam. 

Rano obudził mnie natarczywy dzwonek do drzwi. Założyłam szlafrok i zeszłam na dół. Otworzyłam drzwi i moim oczom ukazał się wysoki brunet. 

- Słucham ? 

- Gdzie jest Niall ? - zapytał łagodnie. 

- Kim pan jest ? 

- Nazywam się Greg Horan. Niall to mój brat. Chcę z nim porozmawiać. Nie mam podsłuchu, ani nie ma tutaj policji. Proszę.. 

- Lellie idź do Jamesa.. - poczułam jego dłoń na dole moich pleców. 

- Ale..

- Proszę idź. - spojrzałam na niego. Był cholernie zestresowany. Uśmiechnęłam się pocieszająco i poszłam na górę. 

- Mamusiu jestem bardzo głodny ! 

- Chodź malutki. Zrobimy płatki z mlekiem ! - wzięłam go na ręce i zaniosłam do kuchni.

*** Oczami Nialla *** 

Po rozmowie z moim bratem czułem się lepiej niż przez ostatnie lata.  

- Lellie ? 

- Tak ? 

- Pójdziemy dzisiaj do mojej rodziny.. - powiedziałem cicho uważnie obserwując jej reakcję. 

- Jesteś tego pewny ? 

- Jestem pewny. 

- Dobrze. - uśmiechnęła się nieśmiało. 

- Kocham Cie Lellie. 

- Ja Ciebie też kocham Niall. 

- A kto mnie kocha ? 

- Ja. 

- I ja też James. - pocałowałem chłopczyka w czubek głowy. Lellie zrobiła później pyszny obiad i zaczęła szykować siebie i Jamesa. Ona tak bardzo mi pomaga. Tak dobrze zajmuje się moim synkiem. Zeszła na dół prowadząc go za rączkę. Wyglądała niesamowicie ! 

- Wyglądasz cudownie. Chodźmy. - posadziłem Jamesa w foteliku i powoli odjechaliśmy spod domu. Miałem mieszane uczucia. Chwilę później już byliśmy pod moim rodzinnym domem. 

- Niall.. Wszystko dobrze ? - zapytała czule. 

- Taa.. chyba tak. Chodźcie. - wziąłem mojego synka na ręce i niepewnie podszedłem do drzwi. Czułem jej malutką dłoń na moich plecach. Pocierała je pocieszająco. Drżącą dłonią nacisnąłem dzwonek do drzwi. Nie musiałem długo czekać. 

- Niall.. przyszedłeś. Wejdźcie, zapraszam ! - jego mama wpuściła nas do środka. 

- Mamo, to Lellie. Moja ukochana.. Lellie to moja mama.. - powiedziałem cicho. Lell podała jej rękę, ale widziałem w jej oczach niechęć. 

- Niall dasz mi Jamesa ? - zapytała mnie cicho mama. 

- Taa. - podałem jej chłopca i przyciągnąłem do siebie Lellie. W życiu nie czułem sie tak głupio. 

- Zapraszam, wejdźcie. Upiekłam Twoje ulubione ciasto. 

- Chcę do mamusi.. - Lell automatycznie wyciągnęła ręce po Jamesa. Chwilę później chłopczyk wisiał na jej szyi. To był błąd. Nie powinienem ich tu zabierać.

- Niall nawet nie wiesz jak bardzo się cieszę, że tu jesteś. 

- Wiem mamo. - rozglądałem się nerwowo. 

- MORDERCA WRÓCIŁ ! DZWOŃCIE NA POLICJĘ ! - usłyszałem krzyk w ogrodzie. Spojrzałem tam i zobaczyłem sąsiadkę, z którą dzieliliśmy podwórko. Jasna cholera. 

- Niall uciekaj. - szepnęła Lellie.. 

- A ty ? 

- Ja zostanę z Jamesem. Spotkajmy sie jutro o północy tam, gdzie pierwszy raz Cie zobaczyłam. Idź ! 

- James.. James przepraszam.. - pocałowałem swojego syna w czoło i wybiegłem z domu.. Cholera..