Rozdział 11 - Confession

- Niall ?
- Porozmawiamy później, okey ? - odpowiedział dziwnie łagodnie. Chyba go zraniłam, a nie wkurzyłam. Kiedy wróciliśmy do domu ułożył Jamesa do spania i zszedł do kuchni gdzie przygotowywałam obiad.
- Lell..
- Niall ja nie chciałam Cie zranić. Po prostu..
- Dlaczego pytałaś o moją matkę ?
- Bo dzisiaj podeszła do mnie jakaś kobieta i mówiła, że jest Twoją matką, że ona nie chce Cie stracić..
- Skąd wiedziała, że masz ze mną kontakt ?!
- Nie wiem.. chyba poznała Jamesa. - odwrócił się do mnie plecami, a ja poczułam łzy pod powiekami.
- To była ona ? - pokazał mi zdjęcie. Przyjrzałam się dokładnie kobiecie na zdjęciu i moje serce zabiło szybciej.
- Lell ?
- Tak. Jestem pewna.. - zamknął mnie w ramionach i pocałował w czoło.
- Boisz się ?
- O Ciebie się boję..
- Lellie nawet jeżeli przyjdzie tu policja to nie zorientują się, że ja to ja.
- Jak to ?
- Mówiłem Ci o operacji. Chcesz zobaczyć moje zdjęcie przed operacją ?
- No pewnie.. - uśmiechnął się i wyjął z portfela kolejne zdjęcie. Otworzyłam szeroko usta ze zdziwienia.
- To jesteś Ty ?! Niemożliwe !
- Możliwe. - ciągle się ze mnie śmiał.
- Wyglądasz tysiąc razy lepiej.
- Dzięki Lell ! - znów się ze mnie śmiał.
- To wcale nie jest śmieszne. Oczy masz tak samo piękne..
- Kochanie.. - to słowo wywołało tysiące motylków w moim brzuchu - Ty jesteś najpiękniejsza na całym świecie.
- Wcale nie, bo James.
- Zaraz będę zazdrosny o własnego syna..
- Kochasz mnie Niall ?
- Kocham Cie.
- Ja też Ciebie kocham.
- Nie mów rzeczy, których kiedyś możesz żałować.
- Dlatego powiedziałam, że Cie kocham. Nigdy nie będę tego żałować. Niby krótko się znamy, ale ja.. ty zajmujesz moje myśli, cały czas. Jesteś w moich snach, marzeniach. Może dlatego, że jesteś taki niezwykły..- wpił się w moje usta nie dając mi szansy na dalszą wypowiedź.
- Jesteś najlepszym co mnie w życiu spotkało.. - całował mnie zachłannie, namiętnie. Moje serce tańczyło salsę, a on zachowywał stoicki sposób. Położył moją dłoń na swoim sercu i spojrzał mi głęboko w oczy.
- To Ty sprawiłaś, że moje serce zaczęło bić na nowo.. - poczułam łzy w kącikach moich oczu, a chwilę później mimowolnie spłynęły po moim policzkach. Osuszył je pocałunkami składanymi na całej mojej twarzy.
- Nie płacz. Nie chcę żebyś kiedykolwiek przeze mnie płakała.
- Płaczę bo to było tak cholernie słodkie. - wtuliłam się w jego tors.
- Lell nie żeby coś, ale coś tu śmierdzi..
- Co ?!
- Coś się przypala ! - rzuciłam się w stronę kuchenki jak szalona gazela. Jęknęłam patrząc na spalonego naleśnika.
- Cholera..
- Nic się nie stało. - chłopak otworzył okno i oparł się o parapet, a ja zajęłam się naleśnikami. Czułam na sobie jego spojrzenie.
- Lellie ?
- Hmm ?
- Zatańcz dla mnie.
- Taniec z naleśnikami ? Tego jeszcze nie było.
- Dobrze wiesz, że nie o tym mówię.
- Zobaczymy co da się zrobić.. Pójdę po Jamesa. - uśmiechnęłam się do niego i poszłam na górę. Weszłam cicho do pokoju mojego " synka ".
- Jamesy.. - pogłaskałam go delikatnie po policzku.
- Mamusiu.. - przytulił się do mnie mocno.
- Coś się stało malutki ?
- Śniło mi się, że odeszłaś.
- James.. - przytuliłam go mocno. - Nie odejdę. Kocham i Ciebie i Twojego tatusia. - przytulił mnie mocniej.
- Ja też Cie kocham Mamusiu.
- Chodź.. Zrobiłam Ci naleśniki z nutellą ! - zaniosłam go na dół, a on od razu poszedł do Nialla. Siedzieliśmy i jedliśmy ciągle żartując. Po obiedzie Niall z Jamesem poszli pograć w piłkę, a ja rozpakowywałam swoje rzeczy. Cholernie dobrze się czuję w tym domu, a Nialler jest taki idealny. W walizkach znalazłam swoje ukochane dresy. Zawsze w nich tańczyłam.. Westchnęłam i odłożyłam je na półkę. Kiedy skończyłam przebrałam się w http://data1.whicdn.com/images/41699969/tumblr_mcslebAANx1qh7skqo1_500_large.png i poszłam do Nialla i Jamesa.
- Lell skarbie, to leżało pod drzwiami. - blondyn podał mi zaadresowaną moim imieniem kopertę.
Zupełnie nie spodziewałam się tego co tam zobaczyłam. Czytałam uważnie każdą linijkę, nie mogąc uwierzyć w te słowa. Spojrzałam spanikowana na Nialla.