Rozdział 21 - First task

Nic już nie powiedział. Patrzył ze złością na drogę przed  nami.
- Mamusiu ?
- Tak James ?
- Pogramy dzisiaj w piłkę ?
- Zobaczymy synku. Zależy od pogody wiesz ?
- No dobrze mamusiu. - uśmiechnęłam się do niego i spojrzałam na Nialla. Jego usta tworzyły jedną cienką linię. Chyba się wkurzył. Niedługo później zaparkował pod pięknym domem. Otworzyłam usta ze zdziwienia. Wysiadłam i wzięłam Jamesa za rączkę.
- Mała, otwórz. - Zayn podał mi klucze, a sam wziął się za bagaże. Weszliśmy z Jamesem do środka.
- Whow.. - jedyne co udało mi się wydusić.
- Mamusiu.. to nasz nowy dom.
- Tak.. Chodź. Obejrzymy wszystko. - jadalnia, kuchnia, salon, pokój Jamesa, sypialnia moja i Nialla, sypialnia Zayna. To wszystko było takie piękne. Zeszłam na dół i podeszłam do Nialla. James został w swoim piłkarskim pokoju.
- Niall tu jest pięknie !
- No. - nawet na mnie nie patrzył.
- Możemy porozmawiać ? - skinął głową i poszedł do sypialni, a ja za nim. Postawił walizki w garderobie i odwrócił się do mnie.
- Co chciałaś ?
- Niall co się dzieje ?
- Nic.
- Widzę jak mnie traktujesz.
- Bo zachowujesz się tak jakby to wszystko co się wczoraj stało to była moja jebana wina ! Sądzę, że dobrze się stało wiesz ?! Jestem w jebanym gangu ! I czuje się z tym zajebiście ! Przez ostatnie lata przypięli mi łatkę przestępcy ! Teraz nim jestem ! A ty ?! Obrażasz się na mnie bo staram się zapewnić nam i naszym dzieciom jakieś życie ?! Chce żebyście z Jamesem mieli wszystko na co zasługujecie. ! Przepraszam, że nie jestem jebanym profesorkiem i nie zarabiam milionów na jakiś durnych badaniach !

*** Oczami Nialla ***

Jej oczy były pełne łez, a podbródek niebezpiecznie drżał.
- Lell..
- co ?!
- Przepraszam. Nie powinienem tego mówić. - podszedłem do niej powoli, a ona po prostu patrzyła na mnie tymi swoimi oczkami. - Lellie.. Proszę nie płacz.. - przytuliłem ją jak jakiś jebany desperat.
- Ja po prostu się o Ciebie martwię wiesz ?! Martwię się, że ktoś Cie skrzywdzi i na zawsze nas rozdzieli ! Odbierze Jamesowi ojca !
- Lellie nic mi nie będzie. Zaufaj mi i Zaynowi.
- Dobrze. - pocałowałem ją delikatnie.
- Gdzie jest James ?
- W swoim pokoju.
- Pójdę do niego na chwilę.


*** Oczami Jamesa ***

Mój tata jest super. Zrobił mi piłkarski pokój ! I teraz mam mamusię, która mnie kocha.
- James. - tatuś usiadł obok mnie. Spojrzałem na niego z uśmiechem.
- Tak Tatusiu ?
- Podoba się pokój ?
- Jest super ! Chodźmy pograć w piłkę !
- Synku posłuchaj. Dzisiaj tatuś i wujek muszą załatwić bardzo ważną sprawę wieczorem. Zajmiesz się mamusią ?
- Jak mam się zająć mamusią ?
- Zrób tak, żeby się nie nudziła dobrze ?
- Dobrze tatusiu. - wdrapałem się na tatusiowe kolana i mocno przytuliłem.
- Kocham Cie synu.
- Ja Ciebie też tatusiu.


*** Oczami Lellie ***

~ kilka godzin później ~

Właśnie skończyłam rozpakowywać rzeczy swoje i Jamesa. Mam nadzieję, że życie w Londynie szybko się nam ułoży. Chcę żeby skończyły się problemy i wszystko było dobrze.
- Mamusiu ! - poczułam coś przytulającego moją nogę.
- Tak syn ?
- Co z tym kotkiem ? - szepnął
- Pojedziemy po niego później dobrze ? - odszepnęłam biorąc go na ręce.
- Jestem głodny. - mruknął.
- No to co idziemy zjeść ?
- Chciałbym pizzę !
- Ale ty masz wymagania ! - posadziłam go na blacie w kuchni i odnalazłam wszystkie składniki. Przygotowywałam wszystko rozmawiając z Jamesem o tym, że chciałby iść do szkoły. Muszę porozmawiać z Niallem o jakimś przedszkolu czy coś.
- Chłopcy obiad ! - krzyknęłam na Zayna i Niniego. Weszli do kuchni, a mi opadła szczęka.
- Niall, Zayn ? Wyglądacie tak.. whow..
- Staramy się. - blondynek pocałował mnie w policzek i uśmiechnął się słodko. Jedliśmy i rozmawialiśmy jak normalna rodzina, jednak w mojej głowie ciągle było to, że oni zaraz wyjdą, żeby zrobić komuś krzywdę.