Rozdział 26 - Where are you Lellie ?

*** Oczami Nialla ***

Nie mam jej 16 godzin. Nie mam kurwa pojęcia gdzie jest ! Krążę po pokoju co chwilę nerwowo przeczesując włosy.
- Tatusiu..
- Co ? - mruknąłem na Jamesa bawiącego się klockami. Podbiegł do mnie i wyciągnął rączki. Wziąłem go na ręce i przytuliłem.
- Kochasz mnie ?
- Kocham Cie James.
- Ja Ciebie też tatusiu. Kiedy mamusia wróci ?
- Nie wiem James.
- Tęsknię za nią.
- Ja też synu.
- Chodźmy poszukać mamy. - położył swoje małe rączki na moich policzkach.
- Chodź James. - i tak nie mam nic lepszego do roboty. Założyłem na niego kurteczkę i buciki i wsadziłem go do samochodu. Krążyliśmy po mieście, ale nigdzie jej nie było.
- Pojedziemy do cioci Summer ? Ona zawsze ma ciasteczka !
- Tak James.. - nie chcę wyżywać się na moim synku. On nie jest niczemu winny. Podjechałem pod dom Harry'ego i wziąłem Jamesa na ręce. Drzwi otworzyły się kiedy byłem w połowie schodów.
- Dobrze, że jesteś Niall. - Summer wzięła ode mnie Jamesa.
- Dlaczego ?
- Jest w pokoju gościnnym. Kompletna rozsypka.
- Lellie tutaj jest ? - pokiwała głową i poszła do salonu gdzie zobaczyłem Harry'ego. Pomachałem mu i poszedłem na górę.

*** Oczami Summer ***

#wspomnienie

- Kochanie no chodź już do łóżka. - usłyszałam niezadowolony mruk Harry'ego gdzieś spod pościeli. Zaśmiałam się i odłożyłam szczotkę do włosów. Rozłożył ramiona czekając, aż zajmę w nich miejsce, ale nie dane mi było iść spać. Usłyszałam dzwonek do drzwi. 
- Zostań tu. - Harry zbiegł na dół, a ja siedziałam na łóżku. 
- Summer. Zmiana planów. Idź na dół.. - wszedł do sypialni, a ja niepewnie zeszłam na dół.. 
- Lellie.. - przytuliłam dziewczynę wypłakującą chyba ostatnią wodę z organizmu. Była taka przemarznięta. Okryłam ją kocem i zrobiłam gorącą herbatę. Hazz cały czas przy nas czuwał. Jak Niall mógł powiedzieć jej takie rzeczy 


*** Oczami Lellie ***

To mnie tak cholernie zabolało. Jak on mógł powiedzieć mi, że .. że James nie jest moim synem. Zachował sie jakbym chciała skrzywdzić Jamesa. Jakbym chciała mu zaszkodzić.
- Lelluś.. - usłyszałam jego głos. Podniosłam się na łokciu i zobaczyłam go stojącego przy drzwiach.
- Co ty tutaj robisz ?
- Chcesz wszystko skończyć w taki sposób ?
- Nie wiem.
- Daj mi chociaż przeprosić Lellie. - wbiłam w niego intensywne spojrzenie, a on powoli podszedł do łóżka. Usiadł obok mnie i wziął mnie za rękę. Nie potrafię zaprotestować.
- Słucham.
- Misiu.. Mam na sobie strasznie dużo stresu. Boję się o Ciebie i Jamesa. Wczoraj byłem zdenerwowany i zachowałem się jak straszny kutas. Wiem i przepraszam za to. Kocham Cie i chcę, żebyś była mamą Jamesa i moją dziewczyną. Błagam Cie.. Daj nam szansę Lell.
- Powiedziałeś, że nie jestem mamą Jamesa. Powiedziałeś to wystarczająco dobitnie Niall.
- Doskonale wiesz, że tak nie myślę.
- Nie wiem.
- Pomyśl logicznie Lellie. Gdybym miał jakikolwiek problem z tym to chyba nie pozwoliłbym Ci opiekować się Jamesem ?
- Niall, a stań na moim miejscu. Gdyby to było moje dziecko. Gdybyś oddał mu serce i umysł. Gdybyś poświęcał mu każdą swoją chwilę. Kładł je spać.
- Lellie ja wiem, że Cie zraniłem i że popełniłem błąd mówiąc Ci takie rzeczy.  Chcę, żebyś wróciła do domu. Chcę, żebyś adoptowała Jamesa. Proszę Cie wróć kochanie.. Przecież wiesz jak bardzo Cie kocham.. - w jego pięknych oczach pojawiły się łzy.
- Nie potrafię tak po prostu teraz normalnie żyć Niall.
- Lellie błagam Cie. To nasza pierwsza kłótnia.. Nie postąpię tak więcej.
- Mamusiu !
- James chodź tutaj ! - usłyszałam tupot nóg, a chwilę później drzwi otworzyły się i wparował James, a zaraz za nim Summer. Chłopczyk wskoczył mi na ręce, a ja przytuliłam go mocno.
- Mamusiu dusisz ! - zaśmiał się.  Poluzowałam uścisk.
- Przepraszam was, nie zdążyłam go złapać. Strasznie szybko biega.
- James chce być piłkarzem. - powiedzieliśmy z Niallem w tym samym czasie.
- Mamusiu wrócimy do domku? Ciocia Summer już mnie wkurza. - powiedział cicho James, a ja wybuchnęłam śmiechem.
- Ej ! Słyszałam to ! - Summi zaśmiała się i wzięła Jamesa na ręce.
- Chcę do mamusi.. - znów przewędrował do mnie. Siedział grzecznie na kolanach i bawił sie moimi palcami.
- Wrócisz ? - zapytał Niall kiedy tylko zamknęły się drzwi za Summer.
- Ja nie.. -  poczułam na policzkach te malutkie rączki.
- Mamusiu.. obiecałaś, że nas nie zostawisz jak one wszystkie..


Wiem wiem wiem.. Jestem okropna. Przepraszam, że tyle czekaliście na rozdział, ale miałam koszmarny tydzień. Miałam jakieś załamanie nerwowe czy nie wiem co. Ale jest 26 i mam nadzieję, że Wam się spodoba . Kocham Was / Horanowa.:)